Pelagia Anflink

Pelagia Anflink (z domu Wejchan) – gdyńska bizneswoman lat dwudziestych i trzydziestych.

Urodziła się w 1882 roku. Do Gdyni przyjechała w 1926 roku na urlop, ale szybko okazało się, że wypoczynek nie wchodził w grę. Pelagia Anflink, która prowadziła sklep z odzieżą w Poznaniu, nawet na wakacje wzięła ze sobą część swojej konfekcji. Już pierwszego dnia pobytu w nowopowstałym nadmorskim miasteczku wykupiła licencję kupiecką i szybko przekonała się, że to dobre miejsce na jej interes. Letnicy przyjeżdżający do Gdyni, a także sami mieszkańcy chętnie kupowali jej produkty. Sprowadziła więc z Poznania resztę kolekcji i otworzyła sklep w willi Stella Maris, którą z czasem zastąpił lokal przy ulicy Świętojańskiej 13. Niespełna dziesięć lat od przybycia do Gdyni Anflikowa zarejestrowała dużą już działalność pod nazwą „Pelagia Anflinkowa. Bielizna Trykotaże Galanteria”.

Pani Pelagii nie można było odmówić odwagi: zamknęła poznański sklep, by spróbować sił w dopiero kształtującym się mieście, w którego rozwój szczerze wierzyła. Jej przebojowość i trud włożony w tworzenie przedsiębiorstwa zostały docenione i w dziesięciolecie działalności została odznaczona przez państwo za „pionierski wysiłek”. Bizneswoman jednak zrezygnowała ze zwyczajowego przyjęcia jubileuszowego. Oto ogłoszenie, które wysłała do prasy: „Apel do budowy koszar garnizonowych trafił mi do serca. Jest to bowiem myśl, która powinna być bliska wszystkim gdynianom. Pozwalam sobie zadeklarować złotych 200 na ten cel, zamiast przyjęcia z okazji 10-lecia istnienia mojej firmy w Gdyni” (Sokołowska 2015: 56). Tym samym została pierwszą kobietą w Gdyni, która dołożyła się do budowy koszar.

Anflink wierzyła w moc reklamy i nie szczędziła na nią pieniędzy. Istotną cechą jej ogłoszeń był ich personalny charakter, zawsze bowiem myślała o tym, do kogo ma je kierować. Zwracała się więc do mężów, którzy szukali odpowiedniego prezentu gwiazdkowego dla swoich żon, czy do turystów, którzy chcieli mieć najmodniejsze stroje plażowe. Dbała o to, by jej towar był zawsze najwyższej jakości i starała się być o krok przed innymi, dlatego gdy tylko usłyszała, że w mieście ma pojawić się wytwórnia kołder – ona już je miała w swojej ofercie i nie omieszkała oznajmić tego w prasie. Wzięła również udział w konkursie na najpiękniejsze okno wystawowe, który odbył się w Gdyni w 1934 roku. Anflink zajęła drugie miejsce „za bardzo gustowne i z prawdziwym smakiem artystycznym rozmieszczenie poszczególnych przedmiotów” (Sokołowska 2015: 58).

Warto nadmienić, że w życiu prywatnym również pozostawała rozsądną i postępową kobietą. Po śmierci pierwszego męża ponownie wyszła za starszego od siebie krawca, z którym spisała intercyzę o pełnej rozdzielności majątkowej.

W czasie wojny jej sklep został skonfiskowany, a sama Anflink została przesiedlona do Generalnego Gubernatorstwa. W 1945 wróciła do Gdyni i zajęła lokal przy ul. 10 lutego 27. Niestety po 3 latach działalności powojennej musiała zamknąć interes z powodu zbyt wysokich podatków. W 1951 przeniosła się do Francji, gdzie zmarła na początku lat 70.

Bibliografia
Sokołowska, M., Kobiety Gdyni. Z kraju i ze świata, Gdynia 2015.
Laik, Meandry mody, „Dziennik Bałtycki”, 1981, nr 27, s. 7.

Autorka: Anna Zakrzewska