Metropolitanka
Projekt herstoryczny
Metropolitanka
Navigation
  • Aktualności
    • Wydarzenie
    • Dobre Wieści
  • Metropolitanka
    • O nas
    • Napisali o nas
    • Polecamy
    • Kontakt
  • Działania
    • Spacery
      • Przewodnicy i przewodniczki po Stoczni
      • Stocznia Gdańska
      • Stare i Główne Miasto
    • Stocznia Jest Kobietą
      • SJK. Projekt seniorek i seniorów
      • Audioprzewodnik
      • Dobre praktyki projektu “Stocznia Jest Kobietą”
      • Słuchowiska
    • Wydarzenia
    • Archiwum
  • Czytelnia
    • Autorki i autorzy
    • Artykuły
      • Jak pisać teksty herstoryczne?
    • Herstorie
  • Galeria
  • Materiały
    • Materiały źródłowe
  • English
You are here: Home › Metropolitanka › Gdańska Eurydyka
← Babcia Marta – układanie puzzli
Niech się święci 8 marca! →

Gdańska Eurydyka

08/03/2013 | Filed under: Metropolitanka, Trójmiejskie Herstorie

Zofia Janukowicz-Pobłocka, śpiewaczka o głosie sopranowym znanym na estradach niemal całego świata, „urodzona na Wileńszczyźnie, w domu, w którym matka recytowała wiersze, a ojciec grał na organach w pobliskim kościółku” jak pisała o artystce Wiesława Anyczkowska, jest kolejną bohaterką naszego bloga.

Portret Zofii Janukowicz-Pobłockiej (1970)

Porter Zofii Janukowicz-Pobłockiej autorstwa Wery Latyckiej (1970) za Wikimedia Commons

Szkic poświęcony Zofii Janukowicz-Pobłockiej, mieszkance Gdańska Oliwy, urodzonej 19 lutego 1928 roku warto rozpocząć od przytoczenia fragmentu listu pana Huberta Pobłockiego, lekarza dentysty, który wyszedł z propozycją stworzenia tekstu o dokonaniach tej gdańskiej śpiewaczki, artystki, pedagożki i inicjatorki konkursów wokalnych. „Ośmielam się poinformować (…) o dokonaniach artystycznych i pedagogicznych, na przestrzeni 50 lat, prof. zw. sztuki muzycznej (prywatnie mojej żony) śpiewaczki Zofii Janukowicz-Pobłockiej.” List, który trudno było zignorować w świetle dołączonych do niego fotografii i świadectw dokumentujących niebanalną osobowość sceniczną i talent prof. Zofii Janukowicz-Pobłockiej, stał się ogromną motywacją dla autorki tekstu. Biorąc pod uwagę hermetyczność środowiska muzycznego (co warto chyba podkreślić) – pozwolił tej opowieści w ogóle wybrzmieć.

Wybitna artystka, która swoją długą karierę pedagogiczną na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku zakończyła dopiero w wieku siedemdziesięciu siedmiu lat, wywarła ogromny wpływ na funkcjonowanie i rozwój uczelni. To właśnie dzięki spektakularnemu sukcesowi, jaki odniosła Zofia Janukowicz-Pobłockiej na konkursie wokalnym w 1955 roku, Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna w Sopocie (dzisiejsza Akademia Muzyczna w Gdańsku) nie została zlikwidowana. Zdobyta przez nią, jeszcze studentkę, prestiżowa nagroda przyniosła uczelni niespodziewany rozgłos, dzięki któremu wstępna decyzja Ministerstwa Kultury o zamknięciu szkoły została natychmiastowo wycofana.

Nie od początku jednak kariera wokalna i międzynarodowy sukces Janukowicz-Pobłockiej były dla wszystkich tak oczywiste, jak by się mogło zdawać. W czasie nauki w średniej szkole muzycznej we Wrzeszczu nauczyciel artystki radził jej, aby porzuciła zamiłowania pieśniarskie na rzecz kariery naukowej np. na Politechnice Gdańskiej. Do podobnych porad skłoniły go nieprzeciętna inteligencja, pracowitość i rzetelność Zofii. Śpiewaczka pozostała jednakże nieugięta i zmotywowana do kontynuowania studiów artystycznych.

Zofia Janukowicz-Pobłocka ukończyła Akademię z wyróżnieniem, aby następnie wyjechać do Rzymu na mistrzowski kurs interpretacji muzycznej na Akademii Discanta Cecilia. Po powrocie z Wiecznego Miasta Janukowicz-Pobłocka oddała się pracy pedagogicznej. W 1994 roku objęła funkcję dziekana uczelni oraz kierownika Katedry Wokalistyki, zainicjowała i zorganizowała również Wydział Wokalno-Aktorski gdańskiej Akademii Muzycznej.

Kariera muzyczna Zofii Janukowicz-Pobłockiej jest niezwykle bogata: artystka brała udział w ponad 1300 koncertach organizowanych na całym świecie, m.in. w Europie, Japonii, Stanach Zjednoczonych i ZSRR, uczestniczyła w 130 nagraniach telewizyjnych i radiowych, była wielokrotną laureatką konkursów wokalnych oraz ich późniejszą jurorką. Mimo ogólnoświatowych sukcesów Zofia Janukowicz-Pobłocka zawsze znajdowała czas dla swoich uczniów. Dom państwa Pobłockich jest i zawsze był otwarty dla studentów i studentek pani profesor. Artystka kochała swoją pracę pedagożki. Z ogromną przyjemnością przekazywała swoje bogate doświadczenie wokalne, sceniczne i aktorskie, realizując się równocześnie na największych estradach. Jej wychowankowie i wychowanki odnoszą liczne sukcesy na terenie kraju oraz poza jego granicami, a ich nazwiska można rozpoznać na afiszach w całej Polsce. Na sposób, w jaki artystka uczyła i wychowywała swoich uczniów i uczennice, mogła mieć wpływ bliska, wyjątkowo ciepła relacja Zofii Janukowicz-Pobłockiej z jej dawną nauczycielką. Jak mówi sama śpiewaczka: „Wszystko to, co zdobyłam, zawdzięczam nie tylko swojej pracowitości, ale mojej kochanej profesor, Pani Barbarze Iglikowskiej-Bragińskiej.”

Bliskie stosunki o charakterze zawodowym połączyły też śpiewaczkę z jej jedyną córką, utalentowaną pianistką Ewą Pobłocką. Już jako czternastoletnia dziewczynka Ewa akompaniowała swojej mamie podczas prestiżowych koncertów i recitali w Bułgarii, byłym Związku Radzieckim i licznych filharmoniach polskich, co spotkało się z szeregiem entuzjastycznych opinii recenzentów zauroczonych „rodzinnym duetem”.

Siła interpretacji wokalnej Zofii Janukowicz-Pobłockiej, która podbiła wiele serc, tkwiła w jej emocjonalnym stosunku do sztuki wokalnej. W czasie wykonywania danej pozycji pieśniarskiej czy oratoryjnej, dbała o to, aby wywrzeć na widowni nie tylko wrażenie zmysłowe, ale przede wszystkim, rodzaj intymnego, epifanicznego przeżycia, które towarzyszyłoby odbiorcy również po opuszczeniu sali koncertowej. Śpiewaczka słynęła z mistrzowskich wykonań m.in.Tryptyku śląskiego Witolda Lutosławskiego czy 4 pieśni opus 11 Karola Szymanowskiego, ale nie ograniczała się bynajmniej do repertuaru polskich kompozytorów współczesnych. Z równą pasją i zaangażowaniem wykonywała repertuar barokowy, jak choćby Dies irae czy Pasję według św. Mateusza Johanna Sebastiana Bacha. Zofia Janukowicz – Pobłocka znana była z mistrzowskiej interpretacji partii Eurydyki z klasycystycznej opery Christopha Willibalda Glucka.

Mimo aktywnego życia artystycznego śpiewaczka zdołała pogodzić życie rodzinne z zawodowym. Przyczynił się do tego prawdopodobnie ogromy wkład i wsparcie ze strony męża artystki oraz pasja muzyczna, która zamiast dzielić, połączyła rodzinę Pobłockich – szczególnie na linii matka-córka.

Zofia Janukowicz-Pobłocka kultywowała muzyczne tradycje zaczerpnięte z rodzinnego domu „w którym matka recytowała wiersze, a ojciec grał na organach w pobliskim kościółku” i przekazać część swojej miłości do muzyki córce.Ewa Pobłocka, niegdyś akompaniująca mamie, jest dziś samodzielną, aktywną i powszechnie znaną w kręgach muzycznych pianistką.

Zofia Janukowicz-Pobłocka zakończyła działalność pedagogiczną w 2005 roku z licznymi nagrodami i honorowymi odznaczeniami na koncie.

Iwona Majszyk na podstawie dokumentów Huberta Pobłockiego

Redakcja: Agata Włodarczyk 

Podobne:

"Pamiętnik Basi" Laury Marcińczyk
"Historia mojej babci" prezentacja Julii Wojtczyk
Święto Solidarności i kobiet
Anna Miler nagrodzona!

Udostępnij:

  • Share on Facebook (Opens in new window)
  • Click to share on Twitter (Opens in new window)
  • Click to share on Google+ (Opens in new window)
  • Click to email this to a friend (Opens in new window)
  • Click to share on Pocket (Opens in new window)
  • More
  • Click to print (Opens in new window)
  • Click to share on LinkedIn (Opens in new window)
  • Click to share on Pinterest (Opens in new window)
  • Click to share on Tumblr (Opens in new window)

Written by Metropolitanka

Follow me on Twitter
← Babcia Marta – układanie puzzli
Niech się święci 8 marca! →

Facebook

Archiwum

Kontakt

Instytut Kultury Miejskiej, ul. Długi Targ 39/40, 80-830 Gdańsk
tel. 58 760 72 16, fax 58 760 72 15, kom. 663-872-016 (Anna Urbańczyk)
metropolitanka@metropolitanka.ikm.gda.pl

Meta

  • Log in
  • Entries RSS
  • Comments RSS
  • WordPress.org

Licencja

Teksty zamieszczone na stronie (jeśli nie zaznaczono inaczej) są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa 3.0 Polska.

Ciasteczka

Ta strona używa ciasteczek.Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie ciasteczek.

Strefa projektowa

Technikalia

© 2019 Metropolitanka

Powered by Esplanade Theme and WordPress

loading Cancel
Post was not sent - check your email addresses!
Email check failed, please try again
Sorry, your blog cannot share posts by email.