PL RU EN
 
Aleksandra Gabrysiak

Aleksandra Gabrysiak

1942-1993

Lekarka i działaczka społeczna, współtwórczyni gdańskiego Telefonu Zaufania, inicjatorka i współzałożycielka Domu Samotnej Matki w Elblągu, działaczka Komisji Towarzystwa Przyjaciół Dzieci.

Urodzona 16 kwietnia 1942 roku w Radzyminie, absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku, w 1968 roku ukończyła studia lekarskie na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku, a w 1972 roku złożyła egzamin i uzyskała tytuł lekarza specjalisty w zakresie diagnostyki laboratoryjnej.

Urodziła się, gdy jej rodzina przebywała na wysiedleniu. W Radzyminie spędziła cały okres okupacji. W tym czasie pierwsze objawy zaczęła dawać krzywica witamino-D-oporna, choroba, która wywarła wielki wpływ na całe jej późniejsze życie i stała się jedną z przyczyn, przez które Gabrysiak zdecydowała się rozpocząć studia medyczne.

Po wojnie wraz z rodziną przeniosła się do Żnina, a w 1947 roku do Gdańska, w którym ukończyła szkołę średnią. Po nieudanej pierwszej próbie dostania się na Wydział Lekarski, podjęła pracę w Wojewódzkim Szpitalu w Gdańsku. W 1962 roku w końcu rozpoczęła wymarzone studia, jednocześnie kontynuuje działalność społeczną, w ramach której wspierała osoby zagrożone wykluczeniem.

Wychowana w rodzinie katolickiej, była głęboko wierząca. Po zakończeniu studiów medycznych urządziła przyjęcie, w czasie którego powierzyła swoje życie medycynie i symbolicznie złączyła się z Bogiem, przysięgając służbę osobom chorym i cierpiącym. Następnie podjęła pracę w Szpitalu Miejskim w Tczewie, w którym odpowiadała za organizację szpitalnego laboratorium. Równolegle, zainspirowana działalnością gdańskiego Telefonu Zaufania, z którym współpracowała, założyła analogiczną placówkę w Tczewie. W 1974 roku zdecydowała się na adopcję Marii, dziecka pozostawionego w gdyńskim szpitalu. Od tamtej pory aktywniej angażowała się także w kwestie społeczne związane z macierzyństwem i prawami dziecka.

W 1975 roku przeprowadziła się do Elbląga. W 1989 roku działalność rozpoczął zainicjowany przez nią Dom Samotnej Matki. Gabrysiak zaangażowała się również w działania Komisji Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, w której walczyła między innymi o zmianę przepisów utrudniających proces adopcji dziecka. Rozpoczęła też współpracę z elbląskim Klubem Abstynenta „Żuławy”, a w 1984 roku z lokalną Poradnią Trzeźwości. Swój prywatny numer podawała jako telefon kontaktowy dla osób w sytuacji kryzysowej, wielokrotnie udzielała schronienia potrzebującym.

6 lutego 1993 roku razem z córką Marią została zamordowana we własnym mieszkaniu przez jednego z swoich podopiecznych, który tego dnia przebywał na przepustce z zakładu karnego.

W Gdańsku istnieje ulica Aleksandry Gabrysiak.

 

Bibliografia
Świątecka, G., Doktor Ola. Lekarz ciała i duszy, Gdańsk 1997.
Świątecka, G., Życie po życiu doktor Oli. 75-lecie życia Aleksandry Gabrysiak (1942–1993), „Gazeta AMG”, 316 (2017), nr. 4, s. 37–39.

Autorka: Adrianna Halman / uzupełnienie: Anna Zielińska-Fedoruk

Projekt Metropolitanka
Metropolitanka to projekt herstoryczny (z ang. “her story” – „jej historia”, w przeciwieństwie do “his story” – „jego historia”), który opowiada o roli kobiet w historii, często pomijanej w akademickich, szkolnych oraz codziennych rozmowach. Herstory, czyli historie opowiadane z perspektywy kobiet, mają pełniej odmalować dzieje Pomorza.

Organizator

Projekt Metropolitanka Miasto Gdańsk

© 2023 Metropolitanka
All Rights Reserved. | Deklaracja dostępności