Anna Maria Mydlarska

Anna Maria Mydlarska – scenarzystka, dziennikarka, reżyserka, tłumaczka w Biurze Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w latach osiemdziesiątych.

Urodziła się 26 kwietnia 1956 roku w Gdańsku. Ukończyła I Liceum Ogólnokształcące w Sopocie. Początkowo chciała być aktorką (statystowała między innymi w filmie Blaszany Bębenek z 1979 roku)  i studiować reżyserię w Łodzi. Jednak za namową męża zdecydowała się zostać w Gdańsku. Skończyła tu filologię polską ze specjalizacją teatrologiczną pod kierownictwem Marii Janion. W międzyczasie ukończyła profesjonalny kurs języka angielskiego, co przydało jej się w późniejszej pracy. Została dyrektorką Teatru Fort w Gdańsku i od 1 września 1980 roku – specjalistką do spraw dokumentacji artystycznej i reklamy w Państwowym Teatrze Lalki i Aktora Miniatura w Gdańsku. Tego samego dnia zapisała się również do nowopowstałej „Solidarności”.

Strajki w Stoczni Gdańskiej w sierpniu 1980 roku, podczas których przebywała głównie na placu przed Bramą nr 2, określiły kierunek jej dalszej kariery. Zaraz po zakończeniu strajku rozpoczęła ścisłą współpracę z działem filmowym „Solidarności” i Video Studio Gdańsk. Została również redaktorką biuletynu „Solidarności” w czerwcu 1981 roku. Podczas I zjazdu regionalnego NSZZ w październiku tego roku trafiła do biura prasowego – wydawała między innymi akredytacje zagranicznym dziennikarzom. Tłumaczyła także wywiad Lecha Wałęsy z japońskim dziennikarzem. W ten sposób została najmłodszym tłumaczem w Biurze Tłumaczy Komisji Krajowej. Podczas Zjazdu Delegatów „Solidarności” z całej Polski w Hali Olivii poznała wielu dziennikarzy z całego świata, którzy następnie w czasie stanu wojennego przesyłali jej paczki ze Skandynawii, Niemiec czy Ameryki, również z zagraniczną prasą, o której pisała później w podziemnych biuletynach. W 1984 roku, dzięki poznanej na Festiwalu w Opolu szefowej brytyjskiej sekcji lalkowej w teatrze brytyjskim, została stypendystką British Council. W 1985 roku pracowała w Bałtyckiej Agencji Artystycznej jako specjalistka ds. Festiwalu Sopockiego, rok później zaś w Centrum Edukacji Teatralnej w Gdańsku.

Po wyborach w 1989 roku dostała się na trening dla dziennikarzy w Cardiff. Jako miejsce praktyk wybrała BBC i program kulturalny The Late Show. Później na potrzeby filmu dokumentalnego BBC zatytułowanego Men of Steel (pl. Ludzie ze stali), powstałego na dziesięciolecie „Solidarności”, rozpoczęła badania w tym temacie. Na początku lat dziewięćdziesiątych została wykładowczynią na Drake University w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do Polski zajęła się reżyserią filmów dokumentalnych w gdańskim oddziale Telewizji Polskiej. Przez wiele lat wykładała w Gdańskiej Wyższej Szkole Humanistycznej oraz na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Gdańskiego.

Od 2008 roku jest kierowniczką działu dokumentacji filmowej i mediateki w Europejskim Centrum Solidarności. Najpierw kierowała zespołem tworzącym filmy na wystawę stałą, a obecnie przeprowadza filmowe wywiady z osobami związanymi z „Solidarnością” i opozycją antykomunistyczną w Polsce. Dzięki jej pracy powstało już około 1300 notacji filmowych, na podstawie których nakręcono blisko 40 filmów dokumentalnych.

Otrzymała: Medal „Solidarności”, nagrodę główną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (Polski Pulitzer) za film Zmierzch emigracji, nagrodę Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za film Przestrzeń oczekiwania. Została odznaczona medalem Zasłużony Kulturze, Gloria Artis 2016.

Jest wnuczką Marii Matysik i córką Zofii Matysik.

Bibliografia
Idem, Solidarność zawiesiła nie tylko moje plany, 2018, https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/anna-maria-mydlarska-solidarnosc-zawiesila-nie-tylko-moje-plany/9s4jd2m. Dostęp: 15.10.2018.

Rozmowa z Anna Marią Mydlarską, przeprowadzona w dn. 19.10.2018 przez autorkę biogramu.

Autorka: Anna Zielińska-Fedoruk

Zdjęcie: Anna Maria Mydlarska / fot. Robert Kwiatek