PL RU EN
 
Władysława Zielińska fot. archiwum GUMed

Władysława Zielińska

1927-1996

Władysława Zielińska – profesorka nauk medycznych, związana z Akademią Medyczną Gdańsku (obecnie Gdański Uniwersytet Medyczny).

Urodziła się we Lwowie 4 czerwca 1927 roku. Do Gdańska przybyła w 1947 roku. Pracę w Akademii rozpoczęła w roku 1954 w Klinice Chorób Zakaźnych Instytutu Chorób Wewnętrznych, tuż po ukończeniu studiów medycznych na tej samej uczelni.

Od roku 1987 kierowała Kliniką, z którą związała swoje życie zawodowe. Była niezwykle oddana pracy i pacjentom, nigdy nie odmawiała pomocy, przedkładając ich dobro ponad własne potrzeby. Przeszła wszystkie szczeble kariery naukowej, była autorką ponad stu pięćdziesięciu prac badawczych.

Początkowo koncentrowała się na profilaktyce zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu B. Z momentem wybuchu w latach osiemdziesiątych epidemii nowej choroby – zakażeń wirusem HIV mogącym prowadzić do AIDS – temat ten stał się podstawą jej misji zawodowej. Jako jedna z pierwszych medyczek w kraju zaangażowała się w pomoc zarażonym, a także profilaktykę tej choroby, której upatrywała przede wszystkim w świadomości społecznej.

Nawiązała liczne kontakty zagraniczne z ośrodkami biegłymi w diagnostyce HIV/AIDS i opiece nad chorymi. Prowadziła prelekcje, w trakcie których otwarcie i bezkompromisowo mówiła o seksualności (co w tamtych czasach wymagało odwagi) i prewencji zakażeń. Ratowała pacjentów w potrzebie, na przykład przeprowadziła zabieg operacyjny pacjentce, którego wykonania odmówił oddział chirurgii ze względu na obawę zakażenia – stopień wiedzy o nowej chorobie był wówczas niewielki także wśród lekarzy, co dodatkowo potęgowało strach.

Stworzyła jeden z pierwszych w kraju programów walki z HIV i AIDS. W 1989 roku otworzyła oddział dla chorych na AIDS w prowadzonej przez siebie Klinice, który stopniowo rozrastał się o nowe jednostki i przeobraził w Centrum Diagnostyczno-Kliniczne HIV/AIDS. Doprowadziła do otwarcia w gdańskim Areszcie Śledczym oddziału dla zakażonych wirusem. Spuścizną profesorki Władysławy Zielińskiej pozostaje upowszechnienie i rozwój wiedzy na temat ludzkiego wirusa upośledzenia odporności i zespołu nabytego upośledzenia odporności, jak i popularyzacja wrażliwej postawy wobec zarażonych, której dawała wyraz swoim postępowaniem zawodowym i prywatnym.

Zmarła nagle 23 maja 1996 roku, jest pochowana na Cmentarzu Srebrzysko.

Bibliografia
Ellert-Żygadłowska, J., Profesor Władysława Zielińska, „Gazeta AMG Gdańsk”, lipiec 1996, http://old.amg.gda.pl/uczelnia/gazeta/archiwum/gaz_7_96.html. Dostęp: 30.09.2018.
Ludawska, J., Wspomnienia wolontariuszki – cz. II, http://www.swwaids.org/show_page.php?id=131. Dostęp: 30.09.2018.
Wojtasiewicz, J., Trojnar, A., Pamięci Profesor Władysławy Zielińskiej, „Gazeta AMG Gdańsk”, 185 (2006), nr 5, s. 18.
Zespół pracowników Kliniki Chorób Zakaźnych, Pamięci Profesor Władysławy Zielińskiej, „Gazeta AMG Gdańsk”, 185 (2006), nr. 5, s. 18.

Autorka: Katarzyna Katana

Zdjęcie: Władysława Zielińska, fot. archiwum GUMed

Projekt Metropolitanka
Metropolitanka to projekt herstoryczny (z ang. “her story” – „jej historia”, w przeciwieństwie do “his story” – „jego historia”), który opowiada o roli kobiet w historii, często pomijanej w akademickich, szkolnych oraz codziennych rozmowach. Herstory, czyli historie opowiadane z perspektywy kobiet, mają pełniej odmalować dzieje Pomorza.

Organizator

Projekt Metropolitanka Miasto Gdańsk

© 2023 Metropolitanka
All Rights Reserved. | Deklaracja dostępności