Karolina Anna Maria Lubliner-Mianowska

Karolina Anna Maria Lubliner-Mianowska – naukowczyni, botaniczka, harcmistrzyni Związku Harcerstwa Polskiego.

Urodziła się 28 kwietnia 1899 roku w Warszawie jako Karolina Anna Maria Lubliner. Ukończyła stołeczną Średnią Szkołę Handlową, a następnie studiowała botanikę i geologię na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też w 1925 roku uzyskała stopień doktora filozofii w zakresie botaniki.

Pochodziła z rodziny żydowskiej i podczas II wojny światowej musiała się ukrywać, wtedy też przyjęła nazwisko Mianowska.

W Gdańsku przebywała od listopada 1946 roku. W latach 1946–1956 pracowała na Politechnice Gdańskiej na stanowisku adiunktki w Katedrze Botaniki Wydział Chemicznego. W 1955 roku uzyskała stopień naukowy docenta. Jednocześnie w latach 1946–1950 pracowała jako adiunktka na Akademii Lekarskiej w Gdańsku w Katedrze Biologii i Botaniki na Wydziale Farmaceutycznym. Od października 1956 do 1960 roku była samodzielną pracownicą naukową w gdańskim oddziale Zakładu Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. W latach 1960–1963 pełniła funkcję kierowniczki Sekcji Datowania Osadów Morskich w Zakładzie Geomorfologii i Geologii Morza Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego w Gdyni. Zorganizowała tam pracownię nowej dziedziny nauki: badań palinologicznych (o pyłkach roślin i zarodnikach grzybów). W badaniach zajmowała się briologią (nauka o mszakach) i torfoznawstwem oraz analizą pyłkową torfowisk.

Organizowała w Gdańsku letnie wystawy grzybów. Ekspozycje uczyły odróżniać gatunki i unikać tych trujących (w latach 40. i na początku 50. XX wieku zatrucia grzybami stanowiły ogromny problem). Napisała 27 prac naukowych na temat mchów, porostów, miodów, osadów morskich, palinologii i briologii.

Była członkinią Polskiego Towarzystwa Przyrodniczo-Pedagogicznego, Polskiego Towarzystwa Botanicznego (1950–1962), współzałożycielką gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika. W latach 1928–1939 była członkinią Zarządu Głównego Ligi Ochrony Przyrody w Warszawie, a od 1946 roku działała w oddziale w Gdańsku.

Jej pasję stanowiło harcerstwo. W 1919 roku była drużynową w Warszawie. Była także harcmistrzynią Związku Harcerstwa Polskiego (ZHP) oraz redaktorką miesięcznika harcerek polskich „Skrzydła”. Artykuły podpisywała przydomkiem Bukowa Jagoda. Dbała, by harcerstwo nie było wykluczające. W 1934 roku pisała w „Skrzydłach”: „Na przykład, proponuje ktoś definicję: «Harcerstwo jest związkiem polskiej młodzieży chrześcijańskiej». Piękna definicja, powie Komendantka Chorągwi Wileńskiej, ale co ja zrobię z litwinkami, które należą do polskich drużyn w Wilnie, co pocznę z karaimkami w Trockiej drużynie? Biedaczki, przez nadmierny zapał do tworzenia definicji, znaleźć się mają teraz poza zakresem Związku! Nie chcę już mnożyć przykładów tych «definicyjnych» kłopotów, spotyka się z niemi niewątpliwie każda chorągiew. Zwłaszcza, że zwolennicy definicji nie mówią nam, czy w każdym przypadku patrzeć mamy w metrykę dziecka, czy w jego duszę…” (pisownia oryginalna).

Podczas powstania warszawskiego współorganizowała punkt opieki nad dziećmi w Konstancinie. Opisała to we wspomnieniu Harcerskie domy dziecięce w Konstancinie, zamieszczonym w książce Harcerki 1939–1945. Relacje – pamiętniki.

Uhonorowana w 1934 roku Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Zmarła 18 listopada 1963 roku w Gdańsku. Została pochowana na cmentarzu Srebrzysko.

Bibliografia:
Parteka, W., Karolina Lubliner-Mianowska, https://www.gedanopedia.pl/gdansk/?title=LUBLINER-MIANOWSKA_KAROLINA. Dostęp: 6.06.2021.
Slaska, E.M., W „Skrzydłach” o logice, kotach i innych sprawach, https://ewamaria.blog/2017/02/01/w-skrzydlach-o-logice-kotach-i-innych-sprawach/. Dostęp: 6.06.2021.
Harcerki 1939–1945. Relacje – pamiętniki, PWN, 1983.
Bohdziewicz, L., Lubliner-Mianowska Karolina Anna Maria, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 17, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław–Warszawa–Kraków 1972, s. 617–618.

Autorka: Anna Urbańczyk
Zdjęcie: Karolina Anna Maria Lubliner-Mianowska – archiwum prywatne Ewy Marii Slaskiej, wnuczki

Biogram powstał dzięki współpracy Fundacji Kultury Zbliżenia w ramach Festiwalu Kultury Żydowskiej ZBLIŻENIA, Stowarzyszenia Arteria i Instytutu Kultury Miejskiej.